Toda a mañán no colexio
sen tempo para xogar
e logo, a tarde na casa,
as vellas toca aguantar.
Miña avoa rosma dun lado,
miña nai larga un sermón,
ei de facer o que mandan,
así teña gana ou non.
pero canda chega a noite,
tamén chega o meu avó.
Liberdade! liberdade!
que pouquiño dura o bo
Zeltia
No hay comentarios:
Publicar un comentario